weare.iliauni.edu.ge

2 თვის წინ დავასრულე ილიაუნის სამართლის საბაკალავრო პროგრამა. პროფესიით იურისტი ვარ. მიმუშავია როგორც იურიდულ, ასევე სხვა სფეროში. ვიყავი ადვოკატის დამხმარე გიორგი ზარნაძის იურიდიულ კომპანიაში, სტაჟიორი ილიაუნის სამართლის სკოლის ადმინისტრაციაში.
ასევე სოციალური მედია მაინტერესებს. ციფრული ინდუსტრიის აკადემიაში ვსწავლობდი სოცმედიისა და „ქოფირაითინგის“ კურსზე. ამჟამად ვარ სოციალური მედიის მენეჯერი ერთ-ერთ კომპანიაში და ასევე ოფისმენეჯერი.
ვემზადები უცხოეთში სწავლის გასაგრძელებლად და ბევრი წარმატებული დღისათვის.

Erasmus + გაცვლითმა პროგრამამ მასწავლა, თუ როგორ ვიყო დამოუკიდებელი ადამიანი, რომელსაც არ ეშინია სირთულეების, ახალი ენის, ახალი ქვეყნისა თუ ხალხის. მასწავლა, როგორ მივიღო სიახლე და გავხდე მისი ნაწილი.

არ შემიძლია, არ აღვნიშნო ის საინტერესო ლექციები, რომლებიც გაცვლითი პროგრამის დროს მასპინძელი უნივერსიტეტის მიერ იყო შემოთავაზებული. აი, მაგალითად: ლექციები შეეხებოდა ისეთ საკითხს, როგორიცაა ადამიანის მიერ კოსმოსის ათვისების სამართლებრივი ასპექტები. ისეთ საინტერესო საქმეებზე ვმსჯელობდით, როგორიცაა, მაგალითად, ილონ მასკის მიერ მთვარეზე Space X-ის გაშვება. იენაში სწავლის დროს ბევრ ისეთ სალექციო კურსს დავესწარი, რომელთაც საქართველოს რეალობაში ანალოგი არ აქვს. აღნიშნული სალექციო კურსების გავლამ ერთმნიშვნელოვნად გააფართოვა ჩემი, როგორც მომავალი იურისტის, თვალსაწიერი.

Erasmus + გაცვლითი პროგრამის დროს მიღებული ცოდნა მეტად მრავალმხრივი და უნიკალური იყო. პროგრამის დროს სამართლის ბევრ ისეთ დარგზე შემექმნა წარმოდგენა, რომლებზეც მანამდე არ ვფლობდი ინფორმაციას.

გერმანიის ერთ-ერთ საუკეთესო უნივერსიტეტში ვიყავი გაცვლითი პროგრამით სასწავლებლად წასული და ხშირად შემიდარებია ილიაუნი მასპინძელი უნივერსიტეტისათვის. გულწრფელი ვიქნები და ვიტყვი, რომ გაცვლითი პროგრამის შემდეგ კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რაოდენ მაღალი ხარისხის განათლებას სთავაზობს ილიაუნი სტუდენტებს. როგორც ილიაში, ასევე იენის უნივერსიტეტში დაგხვდებათ ძალიან კარგი გარემო, სასწავლო ელექტრონული სისტემა, კვალიფიციური ლექტორები, აწყობილი სალექციო პროცესი და სხვ.

ყველაზე საინტერესო კურსი სამართლის აქტუალური საკითხები იყო, რომლებიც შემდეგ თემებს მოიცავდა: ევთანაზია, სივრცის სამართალი და სხვ.

იქ ყოფნის პერიოდში უამრავი ქალაქი შემოვიარეთ პროგრამის ფარგლებში, უამრავი ქვეყნიდან გავიცანით ადამიანები. მორმონების რელიგიურ მიმდინარეობასაც კი შევეჩეხე.

სტუდენტებს, რომლებსაც სურთ, რომ Erasmus + გაცვლით პროგრამაში მიიღონ მონაწილეობა, ვურჩევდი, არ შეუშინდნენ დაბრკოლებებს. არაფერი იწყება ამბიციის გარეშე და არაფერი მთავრდება შრომის გარეშე. სცადეთ მანამ, სანამ გამარჯვებულთა სიაში არ აღმოჩნდებით.

MOIN!

ეს ბრემენისთვის (და კიდევ რამდენიმე ქალაქისათვის) დამახასიათებელი მისალმებაა და გადავწყვიტე, დღეს მეც ბრემენულად მოგესალმოთ!

მე, ნიკა გელაშვილი, ილიას სახელმწიფოს უნივერსიტეტის მეცნიერებათა და ხელოვნების ფაკულტეტის მე-2 კურსის (მე-2 კურსი დავასრულე და თავისუფლად შეიძლება, მე-3 კურსელად ჩავითვალო) ისტორიის მიმართულების სტუდენტი ვარ.

შეიძლება, ჩემი ისტორია ოდნავ განსხვავებული იყოს, მაგრამ, მგონი, მოყოლა ღირს. ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის სამართლის საბაკალავრო პროგრამის დამთავრების შემდეგ მივხვდი, რომ ერთ-ერთ მთავარ მიზანს ვერ მივაღწიე, მიუხედავად მრავალი ცდისა, ერასმუსის გაცვლითი პროგრამის მონაწილე ვერ გავხდი, რამაც მიბიძგა ახალ საბაკალავრო პროგრამაზე ჩაბარებისაკენ, რაც ცხოვრებაში ახალი გამოწვევების დასაწყისი იყო ისტორიის საბაკალავრო პროგრამაზე ჩაბარების შემდეგ მიზანს გეგმაზომიერად მივყვებოდი, რამაც შედეგი გამოიღო: ერასმუსის + გაცვლითი პროგრამის სტიპენდიატი გავხდი და ბრემენის უნივერსიტეტში ვსწავლობ! ჩემი მიზანი იყო ახალი პროფესიის დაუფლება და ცოდნის გაღრმავება სხვადასხვა საკითხის შესახებ, რაც სამომავლოდ საკუთარი თავის უკეთ წარმოჩენაში დამეხმარებოდა.

უნივერსიტეტში სწავლის გარდა მონაწილეობა მივიღე სამართლის ბევრ პროექტში. ასევე ონლაინ გამომცემლობა on.ge-ს სტიპენდიატი გავხდი, სტატიების ინგლისურიდან ქართულ ენაზე მევალებოდა. გარდა ამისა, ილიაუნის სამოქალაქო განათლების მოსამზადებელი კურსის სემინარისტი ვიყავი, რაც აბიტურიენტებისათვის ეროვნული საგამოცდო პროგრამით გათვალისწინებულ სხვადასხვა თემაზე სემინარების ჩატარებას გულისხმობდა. 2018 წელს ჩემი ნაშრომი დამოუკიდებლობიდან თავისუფლებისაკენ  – რესპუბლიკის 100 წელი” 26 საუკეთესო ესეის შორის მოხვდა და კრებულშიც გამოქვეყნდა. კონრად ადენაუერის ფონდის პოლიტიკური განათლების აკადემიამ კი ჩემი ცოდნა უფრო სრულყოფილი გახადა პოლიტიკური ცხოვრების შესახებ,რომლებიც ჩვენი ქვეყნის ყოველდღიურობის ნაწილია.

ჩემი აზრით, გაცვლით პროგრამაში მონაწილეობა სააპლიკაციო ფორმის შევსებიდან იწყება, როდესაც გეგმავ,როგორ სრულყო შენი აპლიკაცია, რათა იმ მიზანს მიაღწიო, რასაც ერასმუსელობა ჰქვია. ამ პროგრამამ მიმახვედრა, რომ წარმატებას ერთეულები აღწევენ, რომ წარმატებისკენ მიმავალი გზა არც ისე მარტივი და ია-ვარდით მოფენილია. გერმანიაში ჩამოსვლამდე იყო მრავალი პასუხგაუცემელი კითხვა იმის შესახებ, როგორ შევძლებდი დაბრკოლებების გადალახვას იმ პერიოდში, როდესაც მსოფლიო COVID-19 პანდემიით გამოწვეულ სირთულეებს ებრძოდა. მიუხედავად იმისა, რომ უცხო ქვეყანაში გარშემომყოფი სტუდენტები მეგობრულები და თბილები არიან, დამოუკიდებლად გიწევს ცხოვრება და ჩემთვის ეს საკვანძო მომენტი იყო. ჩამოსვლის შემდეგ გარკვეული დროის მანძილზე დოკუმენტების მოგვარება (მით უმეტეს, გერმანიაში) და „ქაღალდებთან გამკლავება” ჩემთვის არაკომფორტულიც აღმოჩნდა, თუმცა შემდეგ მივხვდი, რომ ეს გერმანული ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია და ის, რაც ჩემთვის სირთულე იყო, მარტივ, სასიამოვნოდ შესასრულებელ „საშინაო დავალებებად” გადაიქცა. გაცვლითმა პროგრამამ ნათლად დამანახა ქვეყნებს შორის განსხვავება თუ მსგავსება კულტურისა და სოციალური ცხოვრების თვალსაზრისით.

საინტერესოა საკუთარი თავის შეფასება ბრემენში ჩამოსვლიდან რამდენიმე თვის შემდეგ, რამდენადაც კულტურული შოკით გამოწვეული მდგომარეობა მეტ-ნაკლებად გადავლილია და ახლაც ვფიქრობ, რომ ეს პროგრამა ჩემს ცხოვრებაში გარდამტეხი ცვლილებების წინაპირობა გახდება.

მიღებულ ცოდნას (ანუ თეორიულ ბაზისს, რაც სასწავლო კურსის მანძილზე ვისწავლე) გამოვიყენებ საკუთარი თავის სრულყოფისთვის, რათა სამომავლოდ ქვეყნისა და თუ ქვეყნის გარეთ კონკრეტული სფეროების განვითარებაში ჩემი წვლილი შევიტანო.

ილიაუნისა და ბრემენის უნივერსიტეტის სწავლების ნიუანსებშია განსხვავება. სასწავლო სემესტრი დატვირთული იყო პრეზენტაციებით და ყოველი პრეზენტაციის შემდეგ თითოეული ლექტორი უკუკავშირს იძლეოდა. გარდა ამისა, გამოყოფილი იყო სპეციალური დრო სტუდენტებისთვის, რომლებსაც კონკრეტულ საკითხებთან დაკავშირებით დამატებითი შეკითხვები ჰქონდა. ორივე უნივერსიტეტში უმეტესად ლექტორებს სტუდენტებთან მუდმივი ურთიერთობა აქვთ და დახმარებას ცდილობენ. აქვე აღვნიშნავ, რომ ბრემენის უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკით მოხიბლული ვარ. ეს ძალიან დიდი, მრავალსართულიანი ნაგებობა უთვალავი წიგნით წვდომას შენთვის სასურველ ნებისმიერ მასალაზე გაძლევს. ბრემენის უნივერსიტეტში დიდი ყურადღება ექცევა კონკრეტულ საკითხზე მსჯელობასა და განხილვას ექცეოდა, რაც ხელს უწყობს კრიტიკული აზროვნების ჩამოყალიბებას.

ჩემთვის რთულია გაცვლითი პროგრამის ფარგლებში კონკრეტულ ადამიანზე ვისაუბრო, რადგან ბევრ საინტერესო პიროვნებას შევხვდი. განსაკუთრებულ აღნიშვნას იმსახურებენ სტუდენტურ საცხოვრებელში მცხოვრები ჩემი ე.წ. „ფლეთმეითები”, სხვადასხვა კულტურისა და ქვეყნის წარმომადგენლები, მათ დამანახეს,რა ძალა და მნიშვნელობა აქვს აზრთა გაცვლას, შემწყნარებლობას, ერთმანეთის დახმარებასა (ჩასვლის პირველივე დღიდანვე თავი ოჯახის წევრად ვიგრძენი) და ურთიერთპატივისცემას. არ მეგონა, რომ ჩემთვის სრულიად უცხო ადამიანები ასე ახლობლები გახდებოდნენ. ისინი მუდამ მემახსოვრებიან!

კურსი, რომელიც დამამახსოვრდა და ჩემზე შთაბეჭდილება მოახდინა, საკმაოდ უცნაურად ჟღერს: „ჩრდილოეთ აფრიკის პოლიტიკა” (Politics of North Africa). თავიდან სკეპტიკურად ვუყურებდი ამ საგანს, ვფიქრობდი, რა უნდა მესწავლა ჩრდილოეთ აფრიკის შესახებ, თუმცა ვცდებოდი, გავიარე ძალიან ბევრი თემა, მიმოვიხილეთ ისეთი საკითხები, როგორებიცაა: სეკულარიზმი, არაბული გაზაფხული და რევოლუციები, ისლამი, კონკრეტული ქვეყნების პოლიტიკა და მათი გეოპოლიტიკური მიზნები დასავლეთსა თუ სხვა სახელმწიფოებთან მიმართებით და ა.შ. ლექტორის დამსახურებით, ამ საგანში ენციკლოპედიური ცოდნა მივიღე. ლექციის დაწყებისას ლექტორი გვთხოვდა, მოგვეძებნა სიახლე, რომელიც ჩრდილოეთ აფრიკას ეხებოდა და პოლიტიკური, სოციალური, კულტურული თუ ეკონომიკური თვალსაზრისით მნიშვნელოვანი იყო. შესაბამისად, ამ მიდგომით უკვე ლექციის დაწყებამდე წარმოდგენა გვექმნებოდა მსოფლიოში (ნაწილობრივ მაინც) მიმდინარე პოლიტიკური ცვლილებების შესახებ. ლექტორი თავისუფლებასაც გვაძლევდა,ცდილობდა, ჩვენი საუბარი კითხვა-პასუხის რეჟიმში ან დებატების მიმართულებით წარმართულიყო. აღსანიშნავია ერთი შემთხვევა, როდესაც ლექტორმა office hour-ის შეხვედრისას გამიზიარა თავისი შთაბეჭდილება ბერლინში სტუმრობასთან დაკავშირებით და აღფრთოვანება ვერ დამალა ქართული, ტრადიციული კერძის (თუ შეიძლება, რომ კერძი დაერქვას), ხინკლის, გემოზე. ეს იყო შესანიშნავი და გამორჩეული კურსი.

ჩემი ყველაზე საინტერესო ისტორია მაინც მოგზაურობას უკავშირდება. ბრემენში ყოფნისას სხვა ქალაქების მონახულება გადავწყვიტე და ერთ მშვენიერ დღეს თავი ჰოლანდიის ქალაქ გრონინგენში ამოვყავი, რომელიც ბრემენიდან ახლოს, მანქანით 2 საათის სავალზე მდებარეობს. პირველი გაკვირვება ქალაქის მჩქეფარე ცხოვრებამ გამოიწვია, რომელსაც ტურისტების სიმრავლე ემატებოდა. ამასთან მეგონა, ბრემენზე bicycle-friendly ქალაქს ვერ ვნახავდი, თუმცა არასწორი აღმოვჩნდი: გრონინგენმა ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარბა, ყოველი მხრიდან ათობით ველოსიპედი მოქროდა. გრონინგენი საპორტო ქალაქია და ულამაზესი სანახავი იყო წყლის არხზე მცურავი ტრანსპორტი, რომელთა გამოც პატარ-პატარა ხიდების აწევა აუცილებელია. ქალაქის ცენტრში სეირნობისას ყურადღების მიღმა არ დაგრჩებათ თოლიების გუნდი, საკვებზე მონადირე, გამონაკლისი არც მე აღმოვჩნდი  – ისინი ჩემგან საკუთარი სადილის გაყოფას „ითხოვდნენ”. ასე რომ, თუ მოგშივდებათ, იცოდეთ, თოლიებს წილი ეკუთვნით! ბრემენში ყოფნისას (არა მარტო) გრონინგენი აუცილებლად მოსანახულებელ ქალაქთა სიაშია, თქვენ ნამდვილად შეიგრძნობთ საპორტო დასახლებების ხიბლს,

არასდროს თქვათ უარი ისეთ შესაძლებლობაზე, როგორიც გაცვლითი პროგრამაა, იმ შემთხვევაშიც კი, თუ ფიქრობთ, წარმატების მიღწევის შანსი არარეალური და მიზერულია, არავითარ შემთხვევაში არ დანებდეთ  – იქამდე სცადეთ (თუნდაც ყოველ სემესტრში აპლიკაციის გაგზავნა მოგიწიოთ), სანამ საკუთარ მიზანს მიაღწევთ! თითოეული „მარცხი” ან განცდილი წარუმატებლობა მიიღეთ და აღიქვით, როგორც აუცილებლად მისაღები გამოცდილება და ნებისყოფის წვრთნის ერთ-ერთი საშუალება, რომელიც მომავალში მწვერვალების დაპყრობაში დაგეხმარებათ!

სანამ გერმანიაში წამოვიდოდი, ვფიქრობდი, როგორ შევეწყობოდი აქაურ ცხოვრებას, შევძლებდი თუ არა თავი კომფორტულად მეგრძნო გერმანელის ხალხის გვერდით, რადგან ჩემ გარშემო ხშირად შემდეგი მოსაზრება მუსირებდა: „გერმანელები ცივი ხალხია “. ჩამოსვლის შემდეგ ველოდი, რომ ეს ნაწილობრივ მაინც გამართლდებოდა და მეც მოვყვებოდი, როგორი დიდი სხვაობაა გერმანელებსა და ქართველებს შორის უცხო ადამიანის მიღების თვალსაზრისით. სიმართლე ითქვას, ეს ყველაფერი სტერეოტიპია , მეტი არაფერი! წუთითაც არ მიფიქრია, რომ გერმანელები არამეგობრული ან ცივი ხალხია, პირიქით  – მათმა ზრდილობამ და პატივისცემამ ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარბა.

მე ვარ მარიამ ჯალაღონია, ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის მაგისტრატურის სტუდენტი, ვსწავლობ ანგლისტიკის პროგრამაზე. ბაკალავრიც ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში მაქვს დამთავრებული, იმავე პროფესიით. ეს კი ცალსახად ნიშნავს იმას, რომ ილიაუნის პროფესიონალმა ლექტორებმა და კიდევ მრავალმა ფაქტორმა გადამაწყვეტინა მაგისტრატურაზეც სწორედ აქ ჩაბარება. მაქვს მრავალწლიანი გამოცდილება საგანმანათლებლო სფეროში ჩემი პროფესიით მუშაობის, რამაც დიდი როლი ითამაშა უნივერსიტეტის პარალელურად ჩემს პიროვნულ თუ პროფესიულ განვითარებაში.

ბაკალავრზე სწავლისას ვიმყოფებოდი ესპანეთში ერასმუსის გაცვლითი პროგრამით და რადგან უკვე მქონდა უცხოეთში სწავლის გამოცდილება, მაგისტრატურაზე ჩაბარების პირველივე დღიდან, შეიძლება ითქვას, ჩავუსაფრდი კონკურსის გამოცხადებას და დაუფიქრებლად მივიღე მონაწილეობა, საკუთარ თავში სრულიად დარწმუნებულმა და თავდაჯერებულმა, რომ მაგისტრატურის პირველ კურსს აუცილებლად ესპანეთში დავხურავდი ისევ. სამწუხაროდ, ესპანეთმა პანდემიის გამო აღარ გამოაცხადა მობილობა, თუმცა ჩამოთვლილ ქვეყნებს შორის გერმანია ავარჩიე და მიზანსაც მივაღწიე.

წინასწარ ვიცოდი, რომ პანდემიის დროს ერასმუსით წასვლა დიდ სირთულეებთან იქნებოდა დაკავშირებული და იმასაც ვაანალიზებდი, რომ შეიძლებოდა ონლაინ მესწავლა, შესაბამისად,  ისეთი ვერ ყოფილიყო ჩემი ერასმუსი ამ ჯერზე, როგორიც ესპანეთში მქონდა ზუსტად ორი წლის წინ, თუმცა მაინც გადავწყვიტე ან ნაბიჯის გადადგმა.

შეიძლება ითქვას, რომ რეალობამ მოლოდინს გადააჭარბა და პანდემიას ხელი საერთოდ არაფერში შეუშლია. გერმანიაში გატარებულმა ერთმა სემესტრმა ძალიან გამზარდა პროფესიულად, გავდიოდი ისეთ საგნებს, რაც ილიას უნივერსიტეტში არ გვაქვს, შესაბამისად, გავეცანი ლინგვისტიკის იმ უცნობ მხარეებს, რასაც ალბათ აქ ვერ ვისწავლიდი.  ძალიან საინტერესო საგნებმა თითქოს ინსპირაციაც კი მომცა, რომ ქართველ სტუდენტებს ოდესმე იგივე ან მსგავსი საგნები შევასწავლო. უცხოეთში სწავლისას პროფესიულზე არანაკლებ ვითარდები პიროვნულად, ვისწავლე, როგორ ვიყო იმაზე მეტად დამოუკიდებელი, ვიდრე აქამდე ვყოფილვარ, როგორ გავიკვლიო გზა სახლისკენ შუა გერმანიაში ტელეფონის გარეშე დაკარგულმა, ვისწავლე ფულის სწორად განაწილება, შევიძინე ძალიან ბევრი საერთაშორისო მეგობარი, მიუხედავად პანდემიისა და ონლაინსწავლებისა, მაინც ვახერხებდით ჯგუფური პროექტებისთვის შეხვედრას, ერთმანეთს ვუყვებოდით ჩვენს ქვეყნებზე, ვეცნობოდით ერთმანეთის კულტურას და ვუზიარებდით გამოცდილებებს.

ილიაუნსა და ტუბინგენის უნივერსიტეტს შორის განსხვავება უფრო მეტია, ვიდრე მსგავსება, შეფასების სისტემაც კი იმდენად განსხვავებულია, ძალიან დიდი დრო დამჭირდა გერმანულ სისტემასთან შესაჩვევად, თუმცა უნდა აღინიშნოს ლექტრების პროფესიონალიზმი ორივე უნივერსიტეტში, რაც შეიძლება აერთიანებს კიდეც მათ. ასევე, თუ ილიას უნივერსიტეტში შუალედურების თუ ფინალურების პერიოდი მეტ-ნაკლებად დალაგებულია და სწავლაც ყველა საგანში ერთდროულად იწყება და მთავრდება, აი ტუბინგენის უნივერსიტეტში ყველაფერი ძირითადად კონკრეტული საგნის ლექტორზეა დამოკიდებული, მაგ.: 2 საგანში ლექციები ივნისის ბოლოს დავასრულე, როცა დარჩენილ საგნებში ლექციები ივლისის ბოლომდე მქონდა.

საკმაოდ საინტერესო საგნები გავიარე, თუმცა ალბათ გამოვყოფდი საგანს, რომელსაც ერქვა „ტექნოლოგიები და ინგლისური ენა“, სადაც ვსწავლობდით ონლაინლექსიკონების შედგენას. გავიგე ძალიან ბევრი საინტერესო რამ, ვისწავლე ფორმულები, რომლებიც გამოიყენება ონლაინლექსიკონების შესადგენად, რაც საბოლოოდ იწვევს იმას, რომ თარგმნისას გრამატიკულად გამართულ წინადადებებს ვიღებთ ონლაინლექსიკონებში. ვფიქრობ, ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო საგანი იყო იმ საგნებს შორის, რაც ოდესმე მისწავლია და მგონია, რომ ამ ცოდნის გამოყენებას აუცილებლად შევძლებ მომავალში.

ჩემი აზრით, ერთ-ერთი მიზეზი განათლების მიღებასა და უცხო კულტურის გაცნობასთან ერთად, ერასმუსით წასვლისათვის არის შესაძლებლობა, საკუთარი ქვეყანა გააცნო სხვებს. შეიძლება ძალიან სამწუხარო იყოს, მაგრამ ევროპაში დიდმა ნაწილმა საქართველოს არსებობაც კი არ იცის, როცა „Georgia“-ს ვამბობდით, ამერიკის შტატი ეგონა ყველას, მერე ვუხსნიდით, რომ შტატი კი არა, ერთ-ერთი ყველაზე მაგარი ქვეყანაა ევროპაში და სევდიანი თვალებით გვეუბნებოდნენ, რომ არ სმენიათ ამ ქვეყნის შესახებ ან თუ სმენიათ კიდევ, ძალიან ცოტა. ყველანაირად ვცადეთ ჩვენი ქვეყანა კარგი კუთხით გაგვეცნო მათთვის, წარვადგინეთ ქართული სამზარეულო, მოვუყევით ღვინის თუ მრავალი სხვა სიამაყის შესახებ და ახლო მომავალში ჩვენს გერმანელ მეგობრებს ველოდებით იმ ქვეყანაში, რომლის არსებობის შესახებ სულ რამდენიმე თვის წინ გაიგეს.

გაცვლითი პროგრამის მონაწილე სტუდენტებს ერთ რჩევას მივცემდი: შეიძლება ძალიან რთული ჩანს თავიდან ეს ყველაფერი, თუმცა, თუ მოინდომებენ, არაფერია შეუძლებელი. კი, შემდეგ ეტაპზე ძალიან ბევრი დოკუმენტია შესაგროვებელი, რაც დიდ ენერგიას და დროს საჭიროებს, მაგრამ ეს ამად ღირს, პირველი ერასმუსის დროს თურქეთში მომიწია რამდენჯერმე წასვლა ესპანეთის საელჩოში და რაღაც მომენტში ვიფიქრე, რომ დავნებდებოდი, იმდენად რთული იყო, თუმცა არასოდეს დანებდეთ.  გაცვლითზე წასვლით საკუთარ თავს ყველაზე დიდ საჩუქარს გაუკეთებთ, რაც კი ოდესმე გაგიკეთებიათ ან მომავალში შეიძლება გაუკეთოთ. როგორც ამბობენ: „exchange is not a few months in your life, it’s a life in few months”. ეს ის ცხოვრებაა, რომელიც ყველა სტუდენტმა უნდა გამოიაროს, ნამდვილი სტუდენტობის შესაგრძნობად.

ცხოვრების ერთ-ერთ მნიშვნელოვან ეტაპზე, როდესაც უნდა ამერჩია ჩემი საქმიანობა, ბევრი არ მიფიქრია. ვიცოდი, რომ ეს იყო მეცნიერება – ბიოლოგია. ასეთივე სიზუსტით ვიცოდი, რომ ილიაუნი ამისთვის სასურველ პირობებს შემიქმნიდა. გავხდი ილიაუნის საბუნებისმეტყველო მეცნიერებებისა და მედიცინის ფაკულტეტის სტუდენტი და ამით ყოველთვის ვიამაყებ.  გამომდინარე იქიდან, რომ ძალიან მსურდა უცხოეთში სწავლა, გადავწყვიტე ERASMUS+ პროგრამაში მონაწილეობა, რისთვისაც  საგულდაგულოდ მოვემზადე. ერთ დღეს კი მივიღე მოწვევა ნიქოზიის უნივერსიტეტისგან.

საზღვარგარეთ სწავლა საინტერესო და გამოწვევებით სავსეა, არა მხოლოდ იმიტომ, რომ ხარისხიან განათლებას იღებ,  არამედ იმიტომაც, რომ მაღალ დონეზე ეუფლები უცხო ენას. ისწავლო უცხო ენაზე, ნიშნავს, იფიქრო და იმსჯელო განსხვავებულად. ეს არის უნარი, საკუთარი ცოდნა თუ გამოცდილება თარგმნო და გაუზიარო უცხოელ კოლეგებს, ეს კი დღევანდელი მოთხოვნებით აუცილებელი უნარია.  ყველა სიკეთე, რაც მობილობის პერიოდში მივიღე, კარიერულ და პიროვნულ ზრდაში მეხმარება. მაძლევს საშუალებას, რომ ვიყო საქართველოს სამეცნიერო საზოგადოების ღირსეული წევრი.

საბედნიეროდ, მსგავსება ილიაუნსა და ნიქოზიის უნივერსიტეტს შორის დიდია, რამაც ბევრად გამიმარტივა  მობილობის პერიოდი. პირველ ყოვლისა, ეს ეხება როგორც ყურადღებიან და სტუდენტზე ორიენტირებულ ლექტორებს, ასევე სასწავლო პროცესის მსვლელობის კონკრეტულ საკითხებსაც. ამრიგად, თავი უცხო გარემოში არასდროს მიგრძნია.

2020 წელი მსოფლიოსთვის უჩვეულო აღმოჩნდა. მან ყველა გვაიძულა, ჩვენი ყოველდღიურობა და ცხოვრების წესი შეგვეცვალა, რაც დღემდე გრძელდება.  მოგეხსენებათ, პანდემიით გამოწვეული საგანგებო სიტუაციის გამო, საქართველოში ფრენები შეაჩერეს. ბუნებრივია,  გაფრენას ვეღარ შევძლებდი. სულ მალე  ნიქოზიის უნივერსიტეტში სასწავლო სემესტრი ისედაც სრულად ონლაინფორმატში დამტკიცდა. „ერასმუსი ჟამიანობის დროს“ არაორდინარული აღმოჩნდა. სამწუხაროდ, არ მომეცა საშუალება, რომ ბოლომდე გაცვლითი სტუდენტის დამოუკიდებელი ცხოვრებით მეცხოვრა, შემეძინა უამრავი მეგობარი და მოგონება.  ამის მიუხედავად, არც ერთი წუთი არ მინანია გაცვლით პროგრამაში მონაწილეობა, რადგან განათლება, საინტერესო ადამიანები და უნარ-ჩვევები, რაც ამ ყველაფერმა მაჩუქა, ფასდაუდებელია.

გაცვლითი პროგრამის ფარგლებში გავლილ კურსებს შორის ჩემთვის ყველაზე დასამახსოვრებელი უჯრედული ნეირომეცნიერება იყო. სასიამოვნოდ გაოცებული ვიყავი ლექტორის მიერ გამოყენებული სასწავლო მეთოდებით, რითაც ყველა სტუდენტს ერთიანად მოგვემატა მოტივაცია და საგნისადმი ინტერესი.

სამწუხაროდ, ვირტუალურ სივრცეში პრაქტიკულად შეუძლებელია საინტერესო ისტორიები გადაგხდეს, ამ მხრივ დღემდე დანაკლისს განვიცდი. თუმცა ვიმედოვნებ, რომ მალე ვითარება შეიცვლება და კიდევ მექნება შესაძლებლობა საზღვარგარეთ  ვისწავლო, ავინაზღაურო ის დანაკლისი, რაც ონლაინსწავლების დროს ვიგრძენი.

მთავარია, გჯეროდეთ საკუთარი თავის და მიზნების, გიყვარდეთ საქმე, რასაც აკეთებთ და დარწმუნდეთ, რომ თქვენი შესაძლებლობები უსაზღვროა. მიზნისკენ მშვიდად და აუჩქარებლად იარეთ. დაე, იყოს გაცვლითი პროგრამა პირველი ნაბიჯი წარმატებისკენ, ამისთვის ბევრი იშრომეთ. შრომა კი ყოველთვის ფასდება.

არსებობს გამოთქმა – “Once Erasmus ,Always Erasmus”. ვფიქრობ,  ამ ფრაზის არსი ახლა უკვე ძალიან კარგად მესმის. საზღვარგარეთ სწავლის შემდეგ მივხვდი, რომ ჩემში ბევრი რამ შეიცვალა  –  აზროვნების სტილი, საკუთარი თავისადმი დამოკიდებულება და სხვა.  უცხოეთში სწავლის  ყოველი დღე  მიღვიძებს სურვილს, რომ კიდევ ერთხელ  ვეზიარო   საზღვარგარეთ სწავლის ბედნიერებას, რომელიც აუცილებლად უნდა გამოვიყენოთ და არასდროს ვთქვათ უარი, მიუხედავად ყველაფრისა.

 

მე ვარ ლიკა ვანიშვილი, ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბაკალავრიატის სტუდენტი. ვსწავლობ ანგლისტიკის პროგრამაზე და ვფიქრობ, რომ სწორი გადაწყვეტილება მივიღე პროფესიის არჩევისას. მიუხედავად იმისა, რომ სწავლის დაწყებისას ჯერ კიდევ არ ვიყავი დარწმუნებული, ილიაუნისა და რამდენიმე განსაკუთრებული ლექტორის დახმარებით ყოველგვარი ეჭვი გამიქრა. ამასთანავე, მეორე კურსიდან დავიწყე ინგლისური ენის მასწავლებლად მუშაობა, რამაც მნიშვნელოვნად განაპირობა ჩემი პროფესიული ზრდა და დამეხმარა საკუთარი შესაძლებლობების, ძლიერი და სუსტი მხარეების სწორად შეფასებასა და შემდგომ გაუმჯობესებაში. ვფიქრობ, თანამედროვე სამყარო შემეცნებისა და განვითარების უამრავ შესაძლებლობას გვთავაზობს. ამიტომ, მუდვმივად ვცდილობ საკუთარი თავისგან მაქსიმალური მოვითხოვო და ყოველდღიური მცირე წარმატებებით დიდ და ჩემთვის მნიშვნელოვან მიზნებს მივაღწიო. სწორედ ასეთი მიზანი იყო საზღვარგარეთ სასწავლებლად წასვლა და ცოდნისა და შესაძლებლობების ჰორიზონტის კიდევ უფრო მეტად გაფართოება. პანდემიამდე საკმაოდ აქტიური ყოველდღიურობით ვცხოვრობდი. დიდ დროს ვუთმობდი სოციალურ და საგანმანათლებლო აქტივობებს, პროექტებსა და ტრენინგ-კურსებს როგორც უნივერსიტეტში, ასევე მის მიღმა. პანდემიამ გარკვეულწილად შემიზღუდა ყოველივე ამის შესაძლებლობა და ყოველდღიურობა ერთფეროვანი გახადა. შესაბამისად, საზღვარგარეთ  წასვლისა და საცხოვრებელი და სასწავლო გარემოს ცვლილება ყველაზე მეტად სწორედ პანდემიის პირობებში მჭირდებოდა. განსაკუთრებული მონდომებით შევავსე ერასმუსის პროგრამის აპლიკაცია და მოუთმენლად ველოდი ჩემი ცხოვრების ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო პერიოდის დადგომას.

გაცვლითი პროგრამა მრავალმხრივ ნაყოფიერი იყო ჩემთვის, უპირველეს ყოვლისა პროფესიულად. გერმანიაში სწავლისას საკმაოდ მრავალფეროვანი ისტორიული, კულტურული და ლინგვისტური ცოდნა მივიღე, რაც ჩემთვის, როგორც ანგლისტისთვის ვფიქრობ ძალიან მნიშვნელოვანია.  უცხოელ სტუდენტებთან შეხვედრა და მათი გამოცდილების გაზიარებაც სასარგებლო ინფორმაციის წყარო აღმოჩნდა და საბოლოოდ დადებითად აისახა ჩემს მომავლის გეგმებზე. ტუბინგენის უნივერსიტეტში წავაწყდი არაერთ მნიშვნელოვან კურსს და სწავლების მეთოდს, რაც საქართველოში არ შემხვედრია და ვისურვებდი, რომ მომავალში, ჩემი კარიერული წინსვლის პირობებში შევძლო ქართული საგანმანათლებლო პროგრამის თუნდაც მცირედით გაუმჯობესება. გარდა პროფესიული მნიშვნელობისა, გერმანიაში სწავლა საგრძნობ პიროვნულ ზრდასთანაც ასოცირდება. ჩემთვის სრულიად უცხო გარემოში ცხოვრებამ საკუთარ თავზე ბევრი ახალი რამ მასწავლა, თავდაჯერებულობა და მოტივაციაც შემმატა. ყველაზე მნიშვნელოვანი კი, რაც ამ პერიოდში გავაანალიზე იყო ის, რომ ერთი კონკრეტული მიზნის მიღწევა ყოველთვის ახალ და მეტად მასშტაბურ გამოწვევებს უხსნის ასპარეზს. გაცვლითმა პროგრამამ მასწავლა, რომ არ დავკმაყოფილდე მიღწეული წარმატებით და მუდმივად გავაგრძელო სვლა განვითარებისაკენ.

მსგავსება, ალბათ, არის ის, რომ ორივე უნივერსიტეტი ანგლისტიკის პროგრამაზე საკმაოდ საინტერესო და მრავალფეროვან კურსებს სთავაზობს სტუდენტს, განსაკუთრებით ინგლისურენოვანი ლიტერატურის მიმართულებით. აღსანიშნავია ასევე ლექტორთა პროფესიონალიზმი. ანგლისტიკის პროგრამის სტუდენტები ილიაუნიში, ვფიქრობ, განებივრებულნი ვართ პროფესიონალი ლექტორებით და ტუბინგენის უნივერსიტეტიც ამ მხივ გამოირჩეოდა. განსხავებაზე საუბრისას უპირველეს ყოვლისა შეფასების სისტემა და კურსების განსხვავებული ტიპი უნდა აღვნიშნო. ტუბინგენის უნივერსიტეტი ნაკლებად ორიენტირებულია მიმდინარე შეფასებებსა და შუალედურ გამოცდებზე. ერთადერთი შეფასება, რომელიც თითოეულ საგანში მივიღე, იყო სემესტრის ბოლოს ზეპირი ფინალური გამოცდის შედეგი, რაც ვფიქრობ ძალიან ეფექტურია და სტუდენტს სემესტრის განმავლობაში შუალედური გამოცდებისა და სხვა ტიპის დავალებების თანმდევი სტრესისგან ათავისუფლებს.

გერმანიაში ქართულ ენაზე საუბარი ყოველთვის იქცევდა სხვების ყურადღებას და არაერთხელ უკითხავთ ქუჩაში, თუ რა ენაზე ვლაპარაკობდი. ერთ-ერთი ასეთი შემთხვევისას გავიცანი ბენჟამინი, რომელიც ალბათ ყველაზე საინტერესო ადამიანი იყო, ვისაც გერმანიაში შევხვედრილვარ. ერთ მშვიდ საღამოს, როდესაც მეორე ქართველ სტუდენტთან ერთად ტუბინგენის ქუჩებში მივსეირნობდი, საუბარი შემაწყვეტინა და დაინტერესებული სახით მკითხა თუ რა ენაზე ვლაპარაკობდი. თავდაპირველად საქართველოზე, ჩვენს ენასა და კულტურაზე ვისაუბრეთ. როგორც აღმოჩნდა ბევრი რამ იცოდა ჩვენს შესახებ, რამაც ძალიან გამახარა. მოგვიანებით კი, როდესაც ვკითხე თვითონ საიდან იყო წარმოშობით, მიპასუხა „კალვიდან, მწერალი ჰერმან ჰესე იცით? მისი დაბადების ქალაქია“.  ჰესეს ხსენება განსაკუთრებით სასიამოვნო იყო, რადგან ჩემი საყვარელი გერმანელი ავტორია. თანაც, იმ დროისთვის საქართველოდან წაღებულ მის წიგნს „თამაში რიოში მარგალიტებით“ ვკითხულობდი და ამ მომენტიდან უფრო საინტერესო გახდა ჩვენი საუბარი. როგორც აღმოჩნდა ბენჟამინიც ტუბინგენის უნივერსიტეტში სწავლობდა და მას შემდეგ არაერთი საინტერესო შეხვედრა და საუბარი გვქონდა. ამ ყველაფერთან ერთად კი, ტუბინგენის ბევრი ლამაზი და განსაკუთრებული ადგილის აღმოჩენაში დამეხმარა.

განვლილი კურსებიდან ყველაზე საინტერესო ალბათ „შექსპირი და იდენტობა“ იყო. ზოგადად, ძალიან მიყვარს შექსპირი და დასანანია, რომ ილიაუნი ანგლისტებს მის შესახებ კურსს არ გვთავაზობს. ტუბინგენის უნივერსიტეტში საგნების არჩევისას ჩამონათვალში რომ თვალი მოვკარი შექსპირის კურსს, სიხარულისგან სახეგაბრწყინებულმა მოვნიშნე ასარჩევად. კურსის განმავლობაში ვკითხულობდით სხვადასხვა პიესას და პერსონაჟების იდენტობასთან დაკავშირებულ პრობლემებზე ვმსჯელობდით. განვიხილავდით იდეებს, როგორიცაა იდენტობის დაკარგვა, ცვლილება, აღმოჩენა და შემდგომ შედარებებს  ვაკეთებდით სხვა ავტორებთან და პერსონაჟებთან. აღნიშნულმა კურსმა შექსპირის პერსონაჟები განსხვავეულ კონტექსტში დამანახა, კიდევ უფრო გამიმძაფრა ავტორის მიმართ ინტერესი და ჩემს ტუბინგენში სწავლის პერიოდს საინტერესო ლიტერატურულ თავგადასავლად შეემატა.

ტუბინგენში ცხოვრება უამრავ ლამაზ და საინტერესო მომენტთან არის დაკავშირებული. ერთ-ერთი ასეთი დასამახსოვრებელი მომენტი ჩემი სტუდენტური საცხოვრებლის მიერ ორგანიზებული რამდენიმე დღიანი ფესტივალი იყო, რომლის დაგეგმვაშიც თავად მივიღე მონაწილეობა. ფესტივალი აერთიანებდა სხვადასხვა თემაზე ჩატარებულ ტრენინგებსა და ვორქშოფებს, თანამეროვე ტუბინგენელი მხატვრების გამოფენას, სხვადასხვა პერფორმანსს, მუსიკას და მრავალ დადებით და მძაფრ ემოციას. ფესტივალი ძალიან წარმატებული აღმოჩნდა. უამრავმა ტუბინგენელმა მოიყარა თავი ჩვენი საერთო საცხოვრებლის ულამაზეს ეზოში და მეც შესაძლებლობა მქონდა გამეცნო არაერთი ძალიან საინტერესო ადამიანი. ეს ფესტივალი განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი და დასამახსოვრებელი იყო ჩემთვის იმიტომ, რომ ამ დღეების განმავლობაში თითქოს სრულიად გადამავიწყდა პანდემიის არსებობა და ცხოვრება ძველ, მონატრებულ და უსაფრთხო მდგომარეობას დაუბრუნდა.

ალბათ ვერაფერი გაამრავალფეროვნებს თქვენს სტუდენტურ ცხოვრებას ისე, როგორც გაცვლითი პროგრამა. კონკურსის დასაწყისი და გამარჯვებამდე მისასვლელი გზა რთული და კონკურენტულია, განსაკუთრებულ შრომას და მოტივაციას მოითხოვს, მაგრამ ამად ნამდვილად ღირს. ძალაინ მცირე დროში განსაკუთრებულ ცოდნას და გამოცდილებას მოგცემთ, მიზნებისა და პრიორიტეტების განსაზღვრაში დაგეხმარებათ და კულტურებს შორის გამოგზაურებთ.  მას შემდეგ, რაც მიზანს მიაღწევთ და უცხო ქვეყნის მიწაზე დააბიჯებთ, მთავარია შეძლოთ და „დაიჭიროთ“ ყოველი განსაკუთრებული წამი და მაქსიმალურად მიიღოთ ყველაფერი, რასაც პროგრამა გთავაზობთ: ცოდნა, გამოცდილება, საინტერესო თავგადასავლები და მძაფრი ემოციებით დატვირთული მოგონებები.

საბოლოოდ კი, რომ შევაჯამო, ჩემთვის ერასმუსი არა მხოლოდ საგანმანათლებლო პროგრამაა, რომელიც განსაკუთრებულ როლს თამაშობს კარიერულ განვითარებაში, არამედ ძალიან მრავალფეროვანი, კულტურული და სულიერი თავგადასავალია, რომელიც აუცილებლად უნდა შეემატოს სტუდენტური წლების დროს შექმნილ ფერად მოგონებებს.