მე ვარ ლიკა ვანიშვილი, ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბაკალავრიატის სტუდენტი. ვსწავლობ ანგლისტიკის პროგრამაზე და ვფიქრობ, რომ სწორი გადაწყვეტილება მივიღე პროფესიის არჩევისას. მიუხედავად იმისა, რომ სწავლის დაწყებისას ჯერ კიდევ არ ვიყავი დარწმუნებული, ილიაუნისა და რამდენიმე განსაკუთრებული ლექტორის დახმარებით ყოველგვარი ეჭვი გამიქრა. ამასთანავე, მეორე კურსიდან დავიწყე ინგლისური ენის მასწავლებლად მუშაობა, რამაც მნიშვნელოვნად განაპირობა ჩემი პროფესიული ზრდა და დამეხმარა საკუთარი შესაძლებლობების, ძლიერი და სუსტი მხარეების სწორად შეფასებასა და შემდგომ გაუმჯობესებაში. ვფიქრობ, თანამედროვე სამყარო შემეცნებისა და განვითარების უამრავ შესაძლებლობას გვთავაზობს. ამიტომ, მუდვმივად ვცდილობ საკუთარი თავისგან მაქსიმალური მოვითხოვო და ყოველდღიური მცირე წარმატებებით დიდ და ჩემთვის მნიშვნელოვან მიზნებს მივაღწიო. სწორედ ასეთი მიზანი იყო საზღვარგარეთ სასწავლებლად წასვლა და ცოდნისა და შესაძლებლობების ჰორიზონტის კიდევ უფრო მეტად გაფართოება. პანდემიამდე საკმაოდ აქტიური ყოველდღიურობით ვცხოვრობდი. დიდ დროს ვუთმობდი სოციალურ და საგანმანათლებლო აქტივობებს, პროექტებსა და ტრენინგ-კურსებს როგორც უნივერსიტეტში, ასევე მის მიღმა. პანდემიამ გარკვეულწილად შემიზღუდა ყოველივე ამის შესაძლებლობა და ყოველდღიურობა ერთფეროვანი გახადა. შესაბამისად, საზღვარგარეთ წასვლისა და საცხოვრებელი და სასწავლო გარემოს ცვლილება ყველაზე მეტად სწორედ პანდემიის პირობებში მჭირდებოდა. განსაკუთრებული მონდომებით შევავსე ერასმუსის პროგრამის აპლიკაცია და მოუთმენლად ველოდი ჩემი ცხოვრების ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო პერიოდის დადგომას.
გაცვლითი პროგრამა მრავალმხრივ ნაყოფიერი იყო ჩემთვის, უპირველეს ყოვლისა პროფესიულად. გერმანიაში სწავლისას საკმაოდ მრავალფეროვანი ისტორიული, კულტურული და ლინგვისტური ცოდნა მივიღე, რაც ჩემთვის, როგორც ანგლისტისთვის ვფიქრობ ძალიან მნიშვნელოვანია. უცხოელ სტუდენტებთან შეხვედრა და მათი გამოცდილების გაზიარებაც სასარგებლო ინფორმაციის წყარო აღმოჩნდა და საბოლოოდ დადებითად აისახა ჩემს მომავლის გეგმებზე. ტუბინგენის უნივერსიტეტში წავაწყდი არაერთ მნიშვნელოვან კურსს და სწავლების მეთოდს, რაც საქართველოში არ შემხვედრია და ვისურვებდი, რომ მომავალში, ჩემი კარიერული წინსვლის პირობებში შევძლო ქართული საგანმანათლებლო პროგრამის თუნდაც მცირედით გაუმჯობესება. გარდა პროფესიული მნიშვნელობისა, გერმანიაში სწავლა საგრძნობ პიროვნულ ზრდასთანაც ასოცირდება. ჩემთვის სრულიად უცხო გარემოში ცხოვრებამ საკუთარ თავზე ბევრი ახალი რამ მასწავლა, თავდაჯერებულობა და მოტივაციაც შემმატა. ყველაზე მნიშვნელოვანი კი, რაც ამ პერიოდში გავაანალიზე იყო ის, რომ ერთი კონკრეტული მიზნის მიღწევა ყოველთვის ახალ და მეტად მასშტაბურ გამოწვევებს უხსნის ასპარეზს. გაცვლითმა პროგრამამ მასწავლა, რომ არ დავკმაყოფილდე მიღწეული წარმატებით და მუდმივად გავაგრძელო სვლა განვითარებისაკენ.
მსგავსება, ალბათ, არის ის, რომ ორივე უნივერსიტეტი ანგლისტიკის პროგრამაზე საკმაოდ საინტერესო და მრავალფეროვან კურსებს სთავაზობს სტუდენტს, განსაკუთრებით ინგლისურენოვანი ლიტერატურის მიმართულებით. აღსანიშნავია ასევე ლექტორთა პროფესიონალიზმი. ანგლისტიკის პროგრამის სტუდენტები ილიაუნიში, ვფიქრობ, განებივრებულნი ვართ პროფესიონალი ლექტორებით და ტუბინგენის უნივერსიტეტიც ამ მხივ გამოირჩეოდა. განსხავებაზე საუბრისას უპირველეს ყოვლისა შეფასების სისტემა და კურსების განსხვავებული ტიპი უნდა აღვნიშნო. ტუბინგენის უნივერსიტეტი ნაკლებად ორიენტირებულია მიმდინარე შეფასებებსა და შუალედურ გამოცდებზე. ერთადერთი შეფასება, რომელიც თითოეულ საგანში მივიღე, იყო სემესტრის ბოლოს ზეპირი ფინალური გამოცდის შედეგი, რაც ვფიქრობ ძალიან ეფექტურია და სტუდენტს სემესტრის განმავლობაში შუალედური გამოცდებისა და სხვა ტიპის დავალებების თანმდევი სტრესისგან ათავისუფლებს.
გერმანიაში ქართულ ენაზე საუბარი ყოველთვის იქცევდა სხვების ყურადღებას და არაერთხელ უკითხავთ ქუჩაში, თუ რა ენაზე ვლაპარაკობდი. ერთ-ერთი ასეთი შემთხვევისას გავიცანი ბენჟამინი, რომელიც ალბათ ყველაზე საინტერესო ადამიანი იყო, ვისაც გერმანიაში შევხვედრილვარ. ერთ მშვიდ საღამოს, როდესაც მეორე ქართველ სტუდენტთან ერთად ტუბინგენის ქუჩებში მივსეირნობდი, საუბარი შემაწყვეტინა და დაინტერესებული სახით მკითხა თუ რა ენაზე ვლაპარაკობდი. თავდაპირველად საქართველოზე, ჩვენს ენასა და კულტურაზე ვისაუბრეთ. როგორც აღმოჩნდა ბევრი რამ იცოდა ჩვენს შესახებ, რამაც ძალიან გამახარა. მოგვიანებით კი, როდესაც ვკითხე თვითონ საიდან იყო წარმოშობით, მიპასუხა „კალვიდან, მწერალი ჰერმან ჰესე იცით? მისი დაბადების ქალაქია“. ჰესეს ხსენება განსაკუთრებით სასიამოვნო იყო, რადგან ჩემი საყვარელი გერმანელი ავტორია. თანაც, იმ დროისთვის საქართველოდან წაღებულ მის წიგნს „თამაში რიოში მარგალიტებით“ ვკითხულობდი და ამ მომენტიდან უფრო საინტერესო გახდა ჩვენი საუბარი. როგორც აღმოჩნდა ბენჟამინიც ტუბინგენის უნივერსიტეტში სწავლობდა და მას შემდეგ არაერთი საინტერესო შეხვედრა და საუბარი გვქონდა. ამ ყველაფერთან ერთად კი, ტუბინგენის ბევრი ლამაზი და განსაკუთრებული ადგილის აღმოჩენაში დამეხმარა.
განვლილი კურსებიდან ყველაზე საინტერესო ალბათ „შექსპირი და იდენტობა“ იყო. ზოგადად, ძალიან მიყვარს შექსპირი და დასანანია, რომ ილიაუნი ანგლისტებს მის შესახებ კურსს არ გვთავაზობს. ტუბინგენის უნივერსიტეტში საგნების არჩევისას ჩამონათვალში რომ თვალი მოვკარი შექსპირის კურსს, სიხარულისგან სახეგაბრწყინებულმა მოვნიშნე ასარჩევად. კურსის განმავლობაში ვკითხულობდით სხვადასხვა პიესას და პერსონაჟების იდენტობასთან დაკავშირებულ პრობლემებზე ვმსჯელობდით. განვიხილავდით იდეებს, როგორიცაა იდენტობის დაკარგვა, ცვლილება, აღმოჩენა და შემდგომ შედარებებს ვაკეთებდით სხვა ავტორებთან და პერსონაჟებთან. აღნიშნულმა კურსმა შექსპირის პერსონაჟები განსხვავეულ კონტექსტში დამანახა, კიდევ უფრო გამიმძაფრა ავტორის მიმართ ინტერესი და ჩემს ტუბინგენში სწავლის პერიოდს საინტერესო ლიტერატურულ თავგადასავლად შეემატა.
ტუბინგენში ცხოვრება უამრავ ლამაზ და საინტერესო მომენტთან არის დაკავშირებული. ერთ-ერთი ასეთი დასამახსოვრებელი მომენტი ჩემი სტუდენტური საცხოვრებლის მიერ ორგანიზებული რამდენიმე დღიანი ფესტივალი იყო, რომლის დაგეგმვაშიც თავად მივიღე მონაწილეობა. ფესტივალი აერთიანებდა სხვადასხვა თემაზე ჩატარებულ ტრენინგებსა და ვორქშოფებს, თანამეროვე ტუბინგენელი მხატვრების გამოფენას, სხვადასხვა პერფორმანსს, მუსიკას და მრავალ დადებით და მძაფრ ემოციას. ფესტივალი ძალიან წარმატებული აღმოჩნდა. უამრავმა ტუბინგენელმა მოიყარა თავი ჩვენი საერთო საცხოვრებლის ულამაზეს ეზოში და მეც შესაძლებლობა მქონდა გამეცნო არაერთი ძალიან საინტერესო ადამიანი. ეს ფესტივალი განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი და დასამახსოვრებელი იყო ჩემთვის იმიტომ, რომ ამ დღეების განმავლობაში თითქოს სრულიად გადამავიწყდა პანდემიის არსებობა და ცხოვრება ძველ, მონატრებულ და უსაფრთხო მდგომარეობას დაუბრუნდა.
ალბათ ვერაფერი გაამრავალფეროვნებს თქვენს სტუდენტურ ცხოვრებას ისე, როგორც გაცვლითი პროგრამა. კონკურსის დასაწყისი და გამარჯვებამდე მისასვლელი გზა რთული და კონკურენტულია, განსაკუთრებულ შრომას და მოტივაციას მოითხოვს, მაგრამ ამად ნამდვილად ღირს. ძალაინ მცირე დროში განსაკუთრებულ ცოდნას და გამოცდილებას მოგცემთ, მიზნებისა და პრიორიტეტების განსაზღვრაში დაგეხმარებათ და კულტურებს შორის გამოგზაურებთ. მას შემდეგ, რაც მიზანს მიაღწევთ და უცხო ქვეყნის მიწაზე დააბიჯებთ, მთავარია შეძლოთ და „დაიჭიროთ“ ყოველი განსაკუთრებული წამი და მაქსიმალურად მიიღოთ ყველაფერი, რასაც პროგრამა გთავაზობთ: ცოდნა, გამოცდილება, საინტერესო თავგადასავლები და მძაფრი ემოციებით დატვირთული მოგონებები.
საბოლოოდ კი, რომ შევაჯამო, ჩემთვის ერასმუსი არა მხოლოდ საგანმანათლებლო პროგრამაა, რომელიც განსაკუთრებულ როლს თამაშობს კარიერულ განვითარებაში, არამედ ძალიან მრავალფეროვანი, კულტურული და სულიერი თავგადასავალია, რომელიც აუცილებლად უნდა შეემატოს სტუდენტური წლების დროს შექმნილ ფერად მოგონებებს.
