ილიაუნის მეცნიერებათა და ხელოვნების ფაკულტეტის მაგისტრანტი კლინიკური ფსიქოლოგიის მიმართულებით.
ვკითხულობ ხშირად და ბევრს, ყოველთვის, როცა დრო მაქვს. არ ვკითხულობ რომელიმე ჟანრს გამორჩეულად, ვფიქრობ, ეს მზღუდავს. თავისუფლებას ვირჩევ – ვკითხულობ იმას, რაც მომწონს.
ვუსმენ უფრო მეტად ადამიანებს, ვიდრე მუსიკას, და როცა მუსიკას ვუსმენ, ტექსტის ნაცვლად ემოციები „ისმინება“. კონკრეტულად არცერთი ჟანრის მუსიკის მიმდევარი არ ვარ და, რასაც ვუსმენ, დამოკიდებულია განწყობაზე.
ვუყურებ სამეცნიერო ფანტასტიკას, დრამას… დიდად არც აქ ვიზღუდავ თავს.
მიყვარს სწავლა და ახალი გამოცდილებების მიღება; მიყვარს ჩემი ჰობი, რომელიც ხის ხელნაკეთი ნივთების შექმნას უკავშირდება, და ილიაუნი, რომელმაც მასწავლა აზროვნება და თავისუფლების მნიშვნელობა.
მაინტერესებს ინოვაციებისა და ტექნოლოგიების სფერო. ეს ის გარემოა, რომელშიც თავს კარგად ვგრძნობ. მიმაჩნია, რომ ეს მომავალია. აქ შეგვიძლია, ვაქციოთ გარემო უკეთესად და შევქნათ ახალი ადამიანებზე უფრო მეტად მორგებული სამყარო. ეს არის სფერო, სადაც შემიძლია საკუთარი პროფესია სხვა კუთხით დავინახო და გამოვიყენო.
მინდა ვიყო წარმატებული, მივაღწიო მიზნებს და შევქმნა რაღაც ისეთი, რაც ჯერ არავის შეუქმნია.
შევცვლიდი არაფერს, რადგან ვფიქრობ, რომ ასეც საინტერესოა.
თანატოლებს ვურჩევ, დააფასონ გვერდით მდგომი ადამიანები; არ დაკარგონ დრო და გამოიყენონ ყველა შესაძლებლობა, რათა მიიღონ მეტი გამოცდილება და განვითარდნენ. განვითარების რთულ გზაზე არსებული ბევრი სირთულის მიუხედავად, არ უნდა დანებდნენ და მტკიცედ იარონ წინ, რადან ეს არის გზა, რომელიც ერთ დღეს აუცილებლად მიგვიყვანს წარმატებამდე.
ჩემი პროფესია არის ის, რაც მთლიანად ჩემია და ჩემშია. ფსიქოლოგია ყველაზე მეტად ადამიანური და ადამიანზე მორგებული პროფესიაა. ეს შესაძლებლობაა, აქციო ადამიანების ცხოვრება უკეთესად, დაეხმარო და მოარგო გარემოს ადამიანი და ადამიანს – გარემო. სულ მინდოდა, შემექმნა ჩემს პროფესიაში რაღაც ახალი, საინტერესო და ღირებული; ჩემი პროფესია ინოვაციების სფეროსთან დამეკავშირებინა. ამიტომაც, შევქმენი „ლოგიკუმი“ – სათამაშო, რომელიც ბავშვისთვის სასიამოვნოცაა და სასარგებლოც… ეს ჩემი პროფესიული ცოდნის გამოყენებაა ჩემებურ პრაქტიკაში. აქ საუბარია თამაშით ქცევების დასწავლის პროცესის ხელშეწყობაზე, რაც თან სახალისო პროცესია და თან ხელს უწყობს ბავშვის ლოგიკური აზროვნების განვითარებას. ეს ყველაფერი დაიწყო ილიაუნიში. მიღებულმა ცოდნამ და გამოცდილებამ მომცა შესაძლებლობა, დამენახა, რა გვჭირდებოდა და გვინდოდა, რომ გვქონოდა, მაგრამ არ გვქონდა.
