მე ვარ მარიამ ჯალაღონია, ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის მაგისტრატურის სტუდენტი, ვსწავლობ ანგლისტიკის პროგრამაზე. ბაკალავრიც ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში მაქვს დამთავრებული, იმავე პროფესიით. ეს კი ცალსახად ნიშნავს იმას, რომ ილიაუნის პროფესიონალმა ლექტორებმა და კიდევ მრავალმა ფაქტორმა გადამაწყვეტინა მაგისტრატურაზეც სწორედ აქ ჩაბარება. მაქვს მრავალწლიანი გამოცდილება საგანმანათლებლო სფეროში ჩემი პროფესიით მუშაობის, რამაც დიდი როლი ითამაშა უნივერსიტეტის პარალელურად ჩემს პიროვნულ თუ პროფესიულ განვითარებაში.
ბაკალავრზე სწავლისას ვიმყოფებოდი ესპანეთში ერასმუსის გაცვლითი პროგრამით და რადგან უკვე მქონდა უცხოეთში სწავლის გამოცდილება, მაგისტრატურაზე ჩაბარების პირველივე დღიდან, შეიძლება ითქვას, ჩავუსაფრდი კონკურსის გამოცხადებას და დაუფიქრებლად მივიღე მონაწილეობა, საკუთარ თავში სრულიად დარწმუნებულმა და თავდაჯერებულმა, რომ მაგისტრატურის პირველ კურსს აუცილებლად ესპანეთში დავხურავდი ისევ. სამწუხაროდ, ესპანეთმა პანდემიის გამო აღარ გამოაცხადა მობილობა, თუმცა ჩამოთვლილ ქვეყნებს შორის გერმანია ავარჩიე და მიზანსაც მივაღწიე.
წინასწარ ვიცოდი, რომ პანდემიის დროს ერასმუსით წასვლა დიდ სირთულეებთან იქნებოდა დაკავშირებული და იმასაც ვაანალიზებდი, რომ შეიძლებოდა ონლაინ მესწავლა, შესაბამისად, ისეთი ვერ ყოფილიყო ჩემი ერასმუსი ამ ჯერზე, როგორიც ესპანეთში მქონდა ზუსტად ორი წლის წინ, თუმცა მაინც გადავწყვიტე ან ნაბიჯის გადადგმა.
შეიძლება ითქვას, რომ რეალობამ მოლოდინს გადააჭარბა და პანდემიას ხელი საერთოდ არაფერში შეუშლია. გერმანიაში გატარებულმა ერთმა სემესტრმა ძალიან გამზარდა პროფესიულად, გავდიოდი ისეთ საგნებს, რაც ილიას უნივერსიტეტში არ გვაქვს, შესაბამისად, გავეცანი ლინგვისტიკის იმ უცნობ მხარეებს, რასაც ალბათ აქ ვერ ვისწავლიდი. ძალიან საინტერესო საგნებმა თითქოს ინსპირაციაც კი მომცა, რომ ქართველ სტუდენტებს ოდესმე იგივე ან მსგავსი საგნები შევასწავლო. უცხოეთში სწავლისას პროფესიულზე არანაკლებ ვითარდები პიროვნულად, ვისწავლე, როგორ ვიყო იმაზე მეტად დამოუკიდებელი, ვიდრე აქამდე ვყოფილვარ, როგორ გავიკვლიო გზა სახლისკენ შუა გერმანიაში ტელეფონის გარეშე დაკარგულმა, ვისწავლე ფულის სწორად განაწილება, შევიძინე ძალიან ბევრი საერთაშორისო მეგობარი, მიუხედავად პანდემიისა და ონლაინსწავლებისა, მაინც ვახერხებდით ჯგუფური პროექტებისთვის შეხვედრას, ერთმანეთს ვუყვებოდით ჩვენს ქვეყნებზე, ვეცნობოდით ერთმანეთის კულტურას და ვუზიარებდით გამოცდილებებს.
ილიაუნსა და ტუბინგენის უნივერსიტეტს შორის განსხვავება უფრო მეტია, ვიდრე მსგავსება, შეფასების სისტემაც კი იმდენად განსხვავებულია, ძალიან დიდი დრო დამჭირდა გერმანულ სისტემასთან შესაჩვევად, თუმცა უნდა აღინიშნოს ლექტრების პროფესიონალიზმი ორივე უნივერსიტეტში, რაც შეიძლება აერთიანებს კიდეც მათ. ასევე, თუ ილიას უნივერსიტეტში შუალედურების თუ ფინალურების პერიოდი მეტ-ნაკლებად დალაგებულია და სწავლაც ყველა საგანში ერთდროულად იწყება და მთავრდება, აი ტუბინგენის უნივერსიტეტში ყველაფერი ძირითადად კონკრეტული საგნის ლექტორზეა დამოკიდებული, მაგ.: 2 საგანში ლექციები ივნისის ბოლოს დავასრულე, როცა დარჩენილ საგნებში ლექციები ივლისის ბოლომდე მქონდა.
საკმაოდ საინტერესო საგნები გავიარე, თუმცა ალბათ გამოვყოფდი საგანს, რომელსაც ერქვა „ტექნოლოგიები და ინგლისური ენა“, სადაც ვსწავლობდით ონლაინლექსიკონების შედგენას. გავიგე ძალიან ბევრი საინტერესო რამ, ვისწავლე ფორმულები, რომლებიც გამოიყენება ონლაინლექსიკონების შესადგენად, რაც საბოლოოდ იწვევს იმას, რომ თარგმნისას გრამატიკულად გამართულ წინადადებებს ვიღებთ ონლაინლექსიკონებში. ვფიქრობ, ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო საგანი იყო იმ საგნებს შორის, რაც ოდესმე მისწავლია და მგონია, რომ ამ ცოდნის გამოყენებას აუცილებლად შევძლებ მომავალში.
ჩემი აზრით, ერთ-ერთი მიზეზი განათლების მიღებასა და უცხო კულტურის გაცნობასთან ერთად, ერასმუსით წასვლისათვის არის შესაძლებლობა, საკუთარი ქვეყანა გააცნო სხვებს. შეიძლება ძალიან სამწუხარო იყოს, მაგრამ ევროპაში დიდმა ნაწილმა საქართველოს არსებობაც კი არ იცის, როცა „Georgia“-ს ვამბობდით, ამერიკის შტატი ეგონა ყველას, მერე ვუხსნიდით, რომ შტატი კი არა, ერთ-ერთი ყველაზე მაგარი ქვეყანაა ევროპაში და სევდიანი თვალებით გვეუბნებოდნენ, რომ არ სმენიათ ამ ქვეყნის შესახებ ან თუ სმენიათ კიდევ, ძალიან ცოტა. ყველანაირად ვცადეთ ჩვენი ქვეყანა კარგი კუთხით გაგვეცნო მათთვის, წარვადგინეთ ქართული სამზარეულო, მოვუყევით ღვინის თუ მრავალი სხვა სიამაყის შესახებ და ახლო მომავალში ჩვენს გერმანელ მეგობრებს ველოდებით იმ ქვეყანაში, რომლის არსებობის შესახებ სულ რამდენიმე თვის წინ გაიგეს.
გაცვლითი პროგრამის მონაწილე სტუდენტებს ერთ რჩევას მივცემდი: შეიძლება ძალიან რთული ჩანს თავიდან ეს ყველაფერი, თუმცა, თუ მოინდომებენ, არაფერია შეუძლებელი. კი, შემდეგ ეტაპზე ძალიან ბევრი დოკუმენტია შესაგროვებელი, რაც დიდ ენერგიას და დროს საჭიროებს, მაგრამ ეს ამად ღირს, პირველი ერასმუსის დროს თურქეთში მომიწია რამდენჯერმე წასვლა ესპანეთის საელჩოში და რაღაც მომენტში ვიფიქრე, რომ დავნებდებოდი, იმდენად რთული იყო, თუმცა არასოდეს დანებდეთ. გაცვლითზე წასვლით საკუთარ თავს ყველაზე დიდ საჩუქარს გაუკეთებთ, რაც კი ოდესმე გაგიკეთებიათ ან მომავალში შეიძლება გაუკეთოთ. როგორც ამბობენ: „exchange is not a few months in your life, it’s a life in few months”. ეს ის ცხოვრებაა, რომელიც ყველა სტუდენტმა უნდა გამოიაროს, ნამდვილი სტუდენტობის შესაგრძნობად.